Δεν περίμενε για ταξί...Άλλωστε δεν είχε να πάει
κάπου...Τουλάχιστον το προηγούμενο βράδυ δεν ήταν κρύο εκεί στο υγρό παγκάκι της πιάτσας που διάλεξε να περάσει τη
νύχτα του. Η μόνη του προστασία μια παλιά κουβέρτα και δύο χαρτόκουτα διπλωμένα
το μαξιλάρι του. Στις 8 το πρωί της Κυριακής που τον αντίκρισα κοιμόταν βαθιά και ίσως ονειρευόταν έναν κόσμο
πιο αλληλέγγυο, πιο ζεστό, ίσως ονειρευόταν και ένα μικρό ζεστό δωμάτιο. Ποιος
ξέρει; Πίσω από το παγκάκι της πιάτσας έστεκε ο Άγιος Αντώνιος και πολλοί από αυτούς
που πήγαιναν στην λειτουργία κουνούσαν το κεφάλι τους. Ίσως από λύπηση, ίσως από
στεναχώρια...αυτός κάτω από την κουβέρτα του δεν μπορούσε να τους δει, να τους αισθανθεί
ήθελε μόνο να ξεκουράσει το κορμί του στην υγρή τάβλα της πιάτσας.
pinakio.blogspot.gr
