Σίγουρα κάποια αποκάλυψη θα είναι κοντά!

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν
το γεράκι δεν μπορεί ν΄ ακούσει πια τον γερακάρη,

τα πάντα γίνονται κομμάτια, το κέντρο δεν αντέχει,
ωμή η αναρχία λύθηκε στην οικουμένη,
απ΄ το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού
η τελετή της αθωότητας πνίγεται,
οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι
είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους.
Σίγουρα κάποια αποκάλυψη θα είναι κοντά.

W.B.Yeats «Η Δευτέρα Παρουσία», μτφρ. Γιώργος Σεφέρης.

Ο Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών, Σιμόν Πέρες, τον Μάρτιο του 2001, προέβλεπε δύο πιθανές μελλοντικές εξελίξεις για τη Μέση Ανατολή : είτε ένα «σαιξπηρικό» σενάριο «όπου όλοι πεθαίνουν στο τέλος», είτε ένα «τσεχωφικό» σενάριο «όπου όλοι είναι απογοητευμένοι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, αλλά ζωντανοί». Δυστυχώς για το Ισραήλ, ο Αριέλ Σαρόν δεν ταιριάζει με τον Τσέχωφ.

Τα εγκλήματα και οι αδικοπραγίες περίσσεψαν στους «Αγίους Τόπους», Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών. Το Όρος του Ναού (Χαράμ αλ-Σαρίφ), το τέμενος Αλ-Ακσά (705–715), ο Τρούλος (ή Θόλος) του Βράχου, το Δυτικό τείχος, ο Ναός του Πανάγιου Τάφου, ο κήπος της Γεσθημανής, οι Τάφοι των Βασιλέων και το Όρος των Ελαιών, τόποι λατρείας και σεβασμού στο Θεό και στο συνάνθρωπο δεν ησυχάζουν εδώ και εκατονταετίες. Tα τελευταία χρόνια όμως, η ωμή βία και η υποκρισία έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Η Αγία Πόλη, η Ιερουσαλήμ, πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Βαβυλωνίων, των Περσών, των Ελλήνων, των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων και των Ρωμαίων και γνώρισε διαδοχικές καταστροφές, αλλά πάντοτε αναστηλωνόταν. Η Παλαιστίνη κατακτήθηκε από Βυζαντινούς (330-640 μ.χ.), από Άραβες (7ο αιώνα μ.χ.), Σελτζούκους Τούρκους (1071 μ.χ.), Σταυροφόρους Ευρωπαίους (1099 - 1187μ.χ.), Μαμελούκους Αιγύπτιους (περί το 1250 - 1516 μ.χ.), Οθωμανούς (1516-1831), Αιγύπτιους (1831-1841) και πάλι Οθωμανούς/Τούρκους (1841 - 1917), ενώ διετέλεσε βρετανικό προτεκτοράτο μεταξύ 1920 - 1948. Δηλαδή η περιοχή της Παλαιστίνης παρέμεινε ως επί το πλείστον μουσουλμανική κατά την πλειονότητα των κατοίκων της από το 1270 μ.Χ. έως και τον 20ο αιώνα.

Το 1922 ο αραβικός πληθυσμός της Παλαιστίνης εκτιμάται σε 600.000 άτομα και ο εβραϊκός σε 84.000. Έντεκα χρόνια μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ στη Γερμανία, για όσους Εβραίους δεν μπόρεσαν να πάρουν βίζα για τις Η.Π.Α., η Παλαιστίνη αποτελεί καταφύγιο. Μεταξύ 1929 κα 1939 η Παλαιστίνη δέχεται 250.000 Εβραίους έποικους, εκ των οποίων το 25% από την Γερμανία. Η μοίρα επιφύλαξε στο ναζισμό, που εξόντωσε 6.000.000 Εβραίους πολίτες της Ευρώπης στα κρεματόρια και στους θαλάμους αερίων, να γίνει και η βασική αιτία της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ, εφαρμόζοντας μεθόδους που θυμίζουν αυτές που οι ίδιοι υπέστησαν από τους ναζί !

Ο Εβραϊκός εθνικισμός, ο οποίος είναι γνωστός ως σιωνισμός, προσβλέπει πλέον στην δημιουργία ενός κράτους με ένα εδαφικό όραμα, στην ανάδειξη της έννοιας του λαού, στη δύναμη της ενιαίας γλώσσας και στην ιστορία, τους μύθους και τα όνειρα. Φυσικά σε βάρος των Αράβων κατοίκων της περιοχής, αδιαφορώντας για το κόστος των επιλογών σε ανθρώπινες ζωές και αξίες, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα.

Το τυφλό μίσος και το πάθος των «χειρότερων» στην εξουσία κυριαρχεί, έναντι των συνετών και μετριοπαθών πολιτικών που συγκυριακά έρχονται στην εξουσία. Η θρησκευτική προκατάληψη υποδαυλίζει τις προσπάθειες για ειρήνευση στην περιοχή, είναι άλλωστε εντελώς απαραίτητη για την αιτιολόγηση των ανομιών και των εγκλημάτων που διαπράττονται στο βωμό της «πίστης»!

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ