Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων - Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η Τζίνα Ψάρρη  και το “Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι” στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ....

"Πέρασε η ώρα κι ολόγιομο το φεγγάρι κρεμόταν βαρύ από τον ουρανό,στηριγμένο στην αόρατη αέναη κολόνα του.Λουσμένη στο φως του η βεραντούλα της,φαινόταν γαλήνια,σαν να μην την άγγιζαν τα προβλήματα που ολοένα και πιο φωναχτά τη βασάνιζαν. «Αγνόησε,μην πολεμάς συνέχεια» της τραγούδησε ψιθυριστά το φως.Ένιωσε πως αιωρούνταν σ'ένα κενό πνιγηρό.Οι μάζες του αέρα διακινούσαν θεόρατα κύματα σιωπής. Μεμιάς,αρνήθηκε πλέον την ευπρέπεια.Τέλος στα αμφίσημα και στις υποκρισίες,οποιασδήποτε μορφής.Θα περίμενε να σκάσει μπροστά της μια μικρούλα ρωγμή αλήθεια,θα τη βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε.Δεν θα είχε πλέον ενστάσεις.Καινούριες βουλήσεις μόνο, αλλά χωρίς αναστολές. Όσο είχε ανάσα δεν θα αναιρούσε ποτέ ξανά την ελπίδα"

Το Σάββατο 21 Μαίου, το απόγευμα στις 7.00 το βιβλιοπωλείο Νέστωρ και οι εκδόσεις Όστρια μας προσκαλούν στη παρουσίαση του πρώτου βιβλίου "Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι" της Τζίνας Ψάρρη . Για τη συγγραφέα θα μιλήσουν ο δημοσιογράφος Ευγένιος Παπαδόπουλος-Ολύμπιος και η ψυχολόγος Μαρίζα Καζακλάρη.

Να πούμε λίγα λόγια για τη συγγραφέα ώστε να τη γνωρίσετε πριν έρθετε να την ακούσετε να μας μιλά για το βιβλίο της.  

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963.Αποφοίτησε από την ελλήνογαλλική σχολή των Ουρσουλίνων και πήρε το πτυχίο της Γαλλικής Γλώσσας και φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.
Άφου εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως μεταφράστρια,διερμηνέας και υπάλληλος ασφαλιστικών εταιριών,παρέμεινε στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για είκοσι χρόνια,διδάσκοντας γαλλικά και ιστορία σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας.

Είπε η ίδια σε μια συνέντευξη της που διάβασα στο Fractal ότι “από τότε που θυμάται τον εαυτό της, σκάρωνε ιστορίες. Διάβαζε οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια της, έγραφε, μουτζούρωνε, πετούσε. Τα κρατούσε μέσα της όλα αυτά. Κάποτε κάποτε, τα ξεκλείδωνε και τα κοιτούσε από ψηλά. Με την έπαρση του μυημένου αναγνώστη, τα απέρριπτε. Η ιστορία όμως, εξακολουθούσε να στριφογυρίζει στο μυαλό της. Την ξανάπιανε απ” την αρχή, την άφηνε, η ζωή και τη πήγαινε σε άλλους δρόμους. Έφτασε όμως μια στιγμή, πριν δυο χρόνια αυτό, που η ανάγκη να συνθέσει όλες αυτές τις σελίδες και να τους δώσει τη μορφή μυθιστορήματος, έγινε επιτακτική, κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Και πραγματικά, έτσι λειτούργησε: γαλήνευε όσο έγραφε, όσο περνούσε ο καιρός όλο και περισσότερο χαλάρωνε τους κόμπους της, έβρισκε απαντήσεις που έψαχνε καιρό. Κι όταν έφτασε η στιγμή που είπε, αυτό είναι, τελείωσε, ένιωσε την ίδια χαρά που αισθάνθηκε όταν πρωτοκράτησε στην αγκαλιά τα παιδιά της.”

Έτσι γεννήθηκε το πρώτο της πνευματικό παιδί που βρήκε στοργή στην ομπρέλα των εκδόσεων Όστρια και ήρθε η ώρα να το μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό της πόλης μας.

“Η ηρωίδα μου,” όπως λέει και η ίδια “ είναι μια γυναίκα που διαψεύστηκε, που δεν πήρε ό,τι προσδοκούσε, που άφησε τη ζωή της βορά στις επιλογές άλλων. Και όταν αποφασίζει πια να λειτουργήσει ως ο από μηχανής θεός της, ίσως στα μάτια πολλών να φανεί ανελέητη, σε άλλους πάλι, δειλή. Στον έρωτα, πάντα υπάρχει ένα μικρό κάτι που διαψεύδει τις προσδοκίες. Και το αίσθημα του απεριόριστου – αυτό που κάθε έρωτα ακινητοποιεί – είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να ωριμάσει. Αναπτύσσεται, ωθούμενη απ” αυτό που της λείπει.” Ήθελε αρχικά η ηρωίδα της να  συμπεριφέρεται με ύβρη στην ίδια της τη ζωή, στην οικογένειά της, στο παιδί της, στους άντρες που αγάπησε. Έπειτα σκέφτηκε πως παραήταν σκοτεινό έτσι, και παρά το γεγονός ότι ο φόβος, ο πόνος, η πίεση, ως βάση μυθιστορήματος είναι δυνατότερα στοιχεία απ” τη χαρά και την ευτυχία, είπε ν” αφήσει στο τέλος να αιωρείται μια νότα αισιοδοξίας που θα ερμηνεύεται ωστόσο με χίλιους τρόπους.Έκλεψε” στοιχεία από πολούς ανθρώπους που γνωρίζει., από  πολλά περιστατικά και από ζωές που τη συγκλόνισαν, και τη  βοήθησαν να τα συρράψει  και  να δημιουργήσει τους χαρακτήρες της.  Άντλησε λέξεις από βλέμματα, φωνές, συνομιλίες, νεύματα. Όπως λέει η συγγραφέας ως ένα βαθμό  η ιστορία της  είναι βιωματική και έφτασε να πιστεύει πως τελικά αυτό είναι αναπόφευκτο. Γιατί όταν κάτι το κατέχεις, ξεπηδάει από μέσα σου αβίαστα, η αλήθεια του γοητεύει.”

Στο βιβλίο της εξιστορεί τη διαδρομή μίας γυναίκας από τα 17 έως τα 50 της χρόνια.Μία διαδρομή που γέμισε την πορεία της με «θα»,τα οποία όμως ποτέ δεν εκπληρώθηκαν. Για έναν έρωτα που θολώνει την κρίση και σαν χείμαρρος σε παρασύρει όπου θέλει αυτός.

Το Bookia θα είναι εκεί όπως και τα μέλη της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας , η οποία σκοπό έχει τη στήριξη και τη προώθηση των νέων δημιουργών  και του έργου τους τόσο στο ντόπιο λογοτεχνικό δυναμικό όσο και των  συγγραφέων που έρχονται στη πόλη μας. Άλλωστε στο πάνελ θα είναι και ο πρόεδρος της Ένωσης ως μια συμβολική κίνηση της στήριξης τους.

Παράξενος ο τίτλος και η περιέργεια να ακούσω τη συγγραφέα να μας μιλά γι' αυτό μεγαλώνει. Είναι το πρώτο βιβλίο της και θέλω να τη στηρίξω θυμούμενη τα δικά μου πρώτα βήματα στο χώρο της Ποίησης και της έκδοσης. Γνωρίζω πολύ καλά το άγχος και την ανυπομονησία που μπορεί να έχει  μια νέα συγγραφικά δημιουργός και τη λαχτάρα να μιλήσει με τους αναγνώστες για το πρώτο πνευματικό παιδί που κυοφόρησε μετά από πολλά ξενύχτια.      

Ας αφήσουμε λοιπόν τη συγγραφέα Τζίνα Ψάρρη να ξετυλίξει το υφάδι της ιστορίας της και ας της ευχηθούμε το πρώτο της βιβλίο να είναι καλοτάξιδο...